Bruno Schulz i Eon Horusa

Czy Adam Wosiak spełnia obietnicę dowiedzenia tego, iż twórczość Bruno Schulz „jest zgodna z Duchem Nowego Eonu – Horusa Zwycięskiego Dziecka w Koronie”, pozostawiamy do rozstrzygnięcia czytelnikom. Młody gdański okultysta, absolwent polonistyki Uniwersytetu Gdańskiego, niegdyś współtwórca grupy „Łza Zeschniętej Róży” (1994-1997, tzw. liryczny pagan metal; wydali jedną kasetę p.t. „Majestat Mgieł Nocnych”) napisał krótką rozprawę, wydaną właśnie przez Warszawską Firmę Wydawniczą, z ilustracjami Agnieszki Skatuły.

„Labirynt Brunona Schulza” to interpretacja prozy Schulza przez pryzmat okultyzmu i mistycyzmu, szczególnie Aleistera Crowleya (1875-1947). Ten angielski klasyk okultyzmu, założyciel Zakonu Srebrnej Gwiazdy twierdził, że dzieje ludzkości rozpadają się na trzy części, trzy epoki - światy – eony. Eon Izydy (bliżej natury) i Eon Ozyrysa (bliżej rozumu) już przeminęły, wchodzimy bowiem w Eon Horusu (zjednoczenia; także czas... dziecka). Jednym z fundamentów filozofii Eonu Horusa, tzw. Thelemy, jest dogmat „Nie ma prawa poza Czyń wedle swej woli”.

Intuicyjnie (jak też świadomie) ten proces przemian poznajemy poprzez najróżniejsze wydarzenia inicjacyjne (sytuacje graniczne), które przypominają wędrówki przez labirynt w myśl zasady, że wędrówka ta ma trzy etapy, przy czym w centrum labiryntu następuje przemiana tego, który w labirynt wstąpił. Ten proces i matryca labiryntu, zdaniem Adama Wosiaka, znajduje odzwierciedlenie w wielkich systemach myśli i interpretacji rzeczywistości jak i w sztuce i kulturze, a tym – właśnie w prozie Brunona Schulza.

Nic zatem dziwnego, że opisywanie wchodzenia w labirynt w prozie Schulza autor rozpoczyna od cytatu ze „Sklepów cynamonowych”: „Wyszedłem w noc zimową /…/ Była to jedna z tych /…/ nocy, w których firmament gwiezdny jest tak rozległy i rozgałęziony, jakby rozpadł się, rozłamał i podzielił na labirynty odrębnych niebios /…/.” Rozprawę kończy myśl taka: „Schulz nie mityzował rzeczywistości. Dla niego rzeczywistość sama stała się mitem”. 

Adam Wosiak, Labirynt Brunona Schulza, WFW Warszawa 2012

DZIĘKUJEMY Pawłowi Mehringowi (Bisclaveret/ kolektyw artystyczny Zoharum) za przysłanie książki. Pozdrawiamy!