31. Dom Edmunda Pilpla, ul. Szewczenki (obecnie dom mieszkalny, ul. Adama Mickiewicza 6)

Emanuel Pilpel – student prawa, meloman, koneser literatury i sztuki  należał do grupy „Kalleia” („Rzeczy piękne”), założonej w Drohobyczu przez młodych żydowskich inteligentów; od 1918 roku jej członkiem był także Schulz. Poza nim grupę stanowili m.in.:  Maria Budratzka (Tempele), późniejsza śpiewaczka operowa; Michał Chajes, późniejszy adwokat; Stanisław Weingarten, inżynier z Galicyjskiego Towarzystwa Naftowego „Galicyja”, bliski przyjaciel Schulza, kolekcjoner jego prac plastycznych, mecenas sztuki;   muzycy zespołu kameralnego, którym dyrygował Otokar Jawrower. Jest to okres intensywnego samokształcenia Schulza, m.in. czytania lektur w języku polskim i niemieckim (książki pochodziły z dużej biblioteki Mundka Pilpla i księgarni prowadzonej przez jego ojca Jakuba). Równolegle artysta wykonuje pierwsze portrety przyjaciół i znajomych oraz  autoportrety. W  1925 roku w domu Pilplów dochodzi do spotkania Schulza ze Stanisławem Ignacym Witkiewiczem, który będąc w Drohobyczu wykonuje pastelami fantastyczną kompozycję przedstawiającą głowę osadzoną na rybim ogonie.